Mentalność sprzątaczki

Jest czwarta nad ranem. Młoda wyrywa mnie ze snu. Pora karmienia.
Wstaję więc, biorę ją na ręce i karmię.
Mój mózg wyjątkowo szybko bierze się do pracy. Nie daje mi pospać.

W pozycji niewiadomo jakiej nadal karmię i się rozglądam. Firany zrujnowane, kurz na głośnikach, jakiś kłębek leży w kącie, na lustrze plama, pościel też już nie pierwszej świeżości. Dobrze że światło marne bo pewnie więcej bym zauważyła.
Szlag mnie trafia. Bo lubię sprzątać. Naprawdę. Mam mentalność sprzątaczki. Uwielbiam robić zwyczajne porządki jak i wielkie czystki. Przynajmniej dwa razy w roku. Lubię pozbywać się nieużytecznych, zużytych czy brzydkich rzeczy. Chomikiem nigdy nie byłam. A porządki lubiłam od zawsze. Ba, lata temu namiętnie oglądałam programy o sprzątaniu. W tym roku jednak dużym wyzwaniem będzie pogodzić porządki z opieką nad ZoHą. Cyckowa dama drzemki uznaje tylko na mnie , a między nimi wymaga ciągłego zainteresowania. No nic. Coś muszę wymyślić. Chłopa zaangażuję. Później będę chodzić spać. Nie wiem.

Ale wiem jedno - tym razem nie będę kupować super czyszczących substancji, samomyjących chusteczek i cudnych czyścików. Tym razem będę bardziej EKO. Nie chcę tej tablicy Mendelejewa w naszym domu. Nie chcę już wdychać chemii. Nie chcę takiego klimatu dla naszych dzieci.

Trzydzieściparę lat zajęło mi podjęcie tak radykalnych kroków. Przerzucam się na ocet, sodę i cytrynę.I ogłaszam, że rozpoczynam wielką jesienną czystkę ! Ot co !

Patrzę na zegarek. Prawie piąta. Młoda śpi. Cycek już dawno wypadł jej z buzi. Ja podekscytowana octem. Odkładam ją i idę spać.

sweter : Marlenby

Dzień dobry Niedzielo !